Lake Powell, Page

Na het schattige huisje gingen we door naar het lake Powell resort in page. Hier blijven we 3 nachten. Voor het eerst zolang op 1 plek. Lijkt ons heerlijk, even niet iedere avond die koffer opnieuw in orde maken. Alhoewel we daar wel redelijk een weg in gevonden hebben. De eerste paar dagen heb ik denk ik wel 800 keer mijn koffer opnieuw ingedeeld. Daarna kwam de ingeving om alle spullen die we de komende 2 dagen en nachten bijv nodig hadden in het kleine koffertje te doen zodat die grote koffer niet ook steeds weer open hoefde. Op de een of andere manier ging dit bij Marco heel goed, maar kwam ik steeds tot de ontdekking dat of m'n Shampoo of de schoenen die ik nodig had toch in de grote koffer zaten. Super handig.. 

Onderweg naar lake Powell gingen we eerst naar monument valley. We hadden gelezen dat the maxican hat er net iets voor lag dus die hebben we ook meegepakt. Niet extreem bijzonder maar toch leuk te zien. Stenen/rotsen op elkaar die net op een Mexicaanse hoed lijken. Vanuit daar de weg naar monument valley. In de verte zagen we de 3 gedaantes al. Steeds even uitstappen om foto's te maken (en een plasje te plegen langs de weg) , tot we uitstapten en elkaar aankeken: dit is het. Dit is zoals we het kennen van tv en van de plaatjes. Plus dat het ook wel overduidelijk was dat dit het mooie uitzichtpunt vanaf de weg was want er stonden weer 3 Chinese meisjes foto's shoots te houden. Toen zij klaar waren hebben wij ook wat mooie kliekjes geschoten. Super gaaf! Gedurende de weg kom je steeds dichterbij dus we zijn heel vaak uitgestapt. Steeds zeiden we dat we het nu wel gezien hadden, maar dan reed je weer verder en wilden we het van nog dichterbij ook zien. Heel wat tijd later waren we eindelijk voldaan en konden we doorrijden naar page. Dit was een relatief korte afstand ten opzichte van wat we de afgelopen week gereden hebben. We kwamen hier om 4 uur aan maar de tijd was weer een uur terug gegaan dus hier was het pas 3 uur. Wij vol enthousiasme inchecken, was de kamer nog niet klaar want inchecken was pas vanaf 4 uur (in deze tijd natuurlijk). Of we even een half uur wilden wachten. Er zat weinig anders op. Gelukkig is de omgeving hier super mooi. Lake Powell ligt echt om dit resort heen dus daar hebben we langs gelopen en we hebben vast gekeken waar de zwembaden zijn. Toen we uiteindelijk terug kwamen was de kamer nog niet klaar, maar er was al wel een andere kamer klaar met 2 bedden ipv 1 masterbed, wel ook met Marina view. Daar zijn wij akkoord mee gegaan. Blij dat we even uit die hitte konden en onze spullen kwijt konden. We hebben toen gecheckt waar we een hapje konden gaan eten en hoelang het rijden zou zijn naar horshoebend. We waren aan het twijfelen of we dit vandaag nog wel wilden doen, maar het idee dat we dan op zaterdag echt even niets gepland zouden hebben klonk toch wel heel goed. We zijn daarom rond 5 uur naar page gereden en hebben daar bij een Italiaan een lekker pastatje op. Even wat anders dan burgers. Vanuit daar zijn we doorgereden naar horshoebend. Ik had me laten vertellen dat de afstand van de parkeerplaats naar horshoebend ver was en volle bak in de zon. Ik stelde me daarom een beetje delicate arch taferelen voor me. Gelukkig viel dit reuze mee. Binnen 10 minuten waren we bij de rivier. We moesten onszelf tussen alle mensen wurmen om wat te kunnen zien dus op 't eerste oog viel het wat tegen. We zijn toen van het uitzichtpunt weggelopen en meer naar de zijkanten gelopen. Een stuk rustiger en net zo mooi! Ook weer zo bijzonder om dit in levende lijve te zien nadat je dit zo lang alleen online hebt gezien. Het was lastig de hele ronde van 'het hoefijzer' erop te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt! Wauwie.. 

We beseffen ons wel des te meer dat het eerste gedeelte van onze reis zo bijzonder is geweest. Hoe vaak we daar hebben gezegd het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn. En op de een of andere manier komt het geweld van de natuur dan veel dieper binnen (spiritueel hé) 

Hierna zijn we terug gereden naar ons hotel en hebben we genoten van het uitzicht op lake Powell vanaf ons balkon.  Echt zo prachtig al die bootjes met die rotsen op de achtergrond.

Zaterdag stonden we op en hebben we gewoon zelf wat broodjes gesmeerd op het balkon als ontbijt. Spulletjes gepakt en we zijn lekker bij het zwembad gaan liggen. Tussen de middag wilden we wat gaan eten. Eigenlijk net toen we op het punt stonden naar het restaurant te lopen gingen ze aan de haal met de beach bar. We dachten we wachten daar wel even op, weinig zin ver om hoog te komen haha Na een half uur was het eindelijk zo ver. De bar ging open. Alleen de hadden geen eten haha een meisje wat amper Engels kon vertelden ons dat we best bij haar eten konden bestellen uit het restaurant en dan zou zij dat bij het zwembad laten bezorgen. Klonk super. Wij besteld en na 5 minuten kwam ze naar ons toe dat dit toch niet mocht. Ze had de bestelling al wel doorgegeven bij het restaurant dus binnen 15 minuten zou het daar klaar staan. Dus wij onze spullen gepakt en naar het restaurant gelopen. Daar wisten ze dus niets van een bestelling. Wij opnieuw besteld, 2 gerechtjes en 2 keer drinken. We gaven aan dat we het buiten wilden opeten, wat geen probleem was. Na enige tijd kwam er een jongen aan met een plastic tasje met ons eten in plastic bakjes. Alsof we bij de shoarmaboer zaten. Geen drinken te bekennen. We hebben het opgegeten en zijn toen terug naar het zwembad gelopen. Geen mens die er naar kraaide welk kamernummer we hadden of dat we op een andere manier moesten afrekenen? Vage shizzle. 's middags hadden we het al optijd gehad aan het zwembad. Onze huidjes branden en ipv dat deze dagen ons echt rust brengt komt het allemaal juist even binnen ofzo. Doordat je continu van alles aan het bekijken bent ga je maar door en nu sta je zo stil bij alles. Eerst het trouwen, toen deze reis en ineens zit je dan stil aan een zwembad waar geen kip ligt. Krijgen we ook nog zo'n schattige foto van semmy toegestuurd waarop hij op de vensterbank naar buiten zit te kijken. Zo van waar blijven ze nou. Heel even een momentje dat we zoiets hebben van het is mooi geweest. Alhoewel als we terug zijn straks zullen we deze gedachten echt niet begrijpen haha 

Op internet hadden we wat recensies gelezen over het buffetrestaurant hier in het hotel. Super mooi uitzicht, maar schijnbaar is het eten niet helemaal geweldig. We hebben het er toch op gewaagd. Marco had een tafel geregeld echt tegen het raam waardoor we zo'n mooi uitzicht hadden! Op de foto lijkt het net een poster. Doordat we ons door de recensies enigzins hadden voorbereid viel het niet heel erg tegen dat er maar 1 rij stond met eten. Het smaakte ook helemaal prima, de keuze was alleen niet reuze. Wel hadden ze heeeeel lekkere toetsjes met verschillende smaken cupcakes dus dan is het voor mij al snel goed. Na het eten hebben we lekker met een cocktail en een biertje langs lake Powell gelopen en zijn we op een bankje neergestrijkt. Heerlijk! 's avonds is het hier super lekker qua temperatuur, windje erbij dus heerlijk vertoeven. We zagen joepie nog een paar meter voor ons dus het ultieme rustgevoel was compleet. 

Zondagochtend hadden we de antelope canyon geboekt staan om half 10. We hebben een aantal keer gecontroleerd of dit nu half 10 in Arizona tijd is of.. Want zelfs alle telefoons zijn er ook van slag van. Omdat de grens hier zo dicht bij ligt geeft je telefoon ene keer dit aan en andere keer dat. We hebben daarom voor de zekerheid naast de wekker op de telefoon ook de wekker in de kamer gezet. Mijn wekker ging een uur te vroeg, tijd was weer versprongen. Maargoed, zo kwamen we zeker niet te laat! Met de auto naar page en na het inchecken daar werden we in groepjes opgehaald in een soort jeep. In die open jeep was het nog ongeveer 20 minuten rijden. Doordat de jeep open was was het totaal niet te warm waardoor de reis misselijkheid ook uitbleef! Eenmaal daar aangekomen was onze chauf ook de reisleidster. Ze deed het super tof en heeft ons door de canyon heen geleid en ons de mooiste plekjes laten zien. Ik kan eigenlijk niet goed omschrijven wat we gezien hebben maar de foto's spreken voor zich. De canyon hebben prachtige groeven en golven van overstromingen in de canyons. Zodra het echt slecht weer wordt gaan de tours ook niet door omdat er dan ineens zo'n splash kan komen dat er in het verleden regelmatig mensen overleden zijn. Je ziet bovenin de canyons ook stukken van bomen, terwijl die hier niet groeien. Dat geeft wel aan hoeveel kracht die regenbuien dan hebben. De leidster maakte ook van ons allemaal wat foto's, echt heel mooi! En er waren 3 autistische fransen bij. Jezus zulke stugge mensen heb ik nog nooit gezien. Wanneer zij zei dat we door moesten lopen bleven hun staan, wanneer een andere groep passeerden en we dus rechts moesten staan gingen hun links staan en wanneer ze van iedereen om de beurten een foto maakten wilden zij dat niet. Hilarisch. Marco en ik vonden het zo vreemd dat het grappig werd. In die canyon werd het ook steeds smaller dus voor de leidster was het ook best een ding om te zorgen dat de groep bij elkaar bleef en om te zorgen voor momenten dat er helemaal niemand op een bepaalde plek was zodat we mooie foto's konden maken. Lief mens, deze indianenvrouw heeft van ons dan ook een fooitje gehad. 

Na de tour hebben we even een broodje gegeten, boodschapjes gedaan. Zo raar, nadenken over hoeveel flesjes water en brood we nog maar moeten halen aangezien we de auto en de koelbox in Vegas niet meer hebben.

Smiddags hebben we lekker nog aan het zwembad gelegen. Boekje erbij, genieten geblazen. 

Terwijl ik dit nu typ op ons balkon staat Marco beneden bij het bankje te roken. Dikke boete wanneer je dat hier op 't balkon doet. Hebben ze toch nog goede regels he die gekke Amerikanen. 

​​​​Vanavond gaan we in het andere restaurant hier in het resort wat eten (of halen). Koffer weer opnieuw inpakken en de route voor morgen uitstippelen. Morgen naar de grand canyon! 

​​​

​